Jongste wilde graag zelf een granny square vest haken. Nu was het voorheen zo dat haar motivatie en enthousiasme meestal na een paar vierkantjes weg ebde, dus ik stelde voor om er samen een te maken. De granny squares moesten natuurlijk wel even gelijk zijn qua grootte. Na wat uitproberen bleek dat jongste net wat losser haakt dan ik, ik zou daarom met een haaknaald van een half maatje kleiner haken. Om de granny squares zoveel mogelijk hetzelfde de laten zijn, haakte ik de ene toer en zij een volgende. Jongste dook in mijn voorraad Lana Grossa Merino Uno. Ze koos lila als basiskleur en nog een aantal bijpassende kleurtjes. Ik vind het altijd zo leuk om te zien hoe zij kleurencombinaties bij elkaar zoekt. Ze heeft daar gevoel voor en ik vraag haar dan ook vaak om advies als ik eens van mijn standaard kleurtjes wil afwijken. Zoals ik al had verwacht was haar enthousiasme voor het haken na een poosje weg. Ik haakte enthousiast in mijn eentje verder. In totaa
De afgelopen maanden was het rustig op mijn blog. De zorgen rondom de gezondheid van onze dochter, mijn vader en mijn moeder vroegen veel van mijn tijd en energie. In de kostbare vrije uurtjes had ik vaak niet de rust en energie om creatief bezig te zijn. Na het overlijden van mijn moeder en de afronding van vele ziekenhuisonderzoeken en de revalidatieperiode van onze dochter kwam de zin om te handwerken weer langzaam terug. Geen grote of ingewikkelde projecten, maar veelal granny squares. Heerlijk om mee steeds even mee bezig te zijn en dan weer weg te leggen. Oudste had nog een granny square top op haar verlanglijstje staan, een beetje cropped met lange, wijde mouwen. Een patroon naar haar wens vond ik niet echt, maar ik begreep wat ze bedoelde. Het haakproces kende nogal wat pauzes en de squares wachtten steeds geduldig op mijn blocker tot de volgende lading gehaakt zou worden. Oudste was iets minder geduldig, want ze kon eigenlijk niet wachten tot ze de top