Steeds meer lol krijg ik in het breien. Veel spannender dan recht en averecht wordt het nog niet, maar dat mag de pret niet drukken. Ik zou best wel eens een mooi, groot vest voor mezelf willen breien, maar ik schrik een beetje terug van de omvang van zo'n project en heb nog mijn twijfels of ik een eenvoudig patroon voor mijn XXL-formaat kan vinden.
Ik besloot om eerst maar eens te gaan voor een kleinere variant voor één van de meiden. Nu zaten die allebei niet te springen om een door moeders gebreid vest, dus daar zat ik dan met mijn goede ideeën.
En toch wilde ik er één breien. Gewoon rechttoe, rechtaan. En omdat jongste vaak iets meegaander is op het gebied van kleding dan oudste (nog wel tenminste) en het me een aantal toeren scheelde, werd het toch een vest voor haar. Omdat ik wist dat zij er ook niet dolenthousiast over was, drukte ik haar op het hart dat zij het vest niet hoefde te dragen als zij dat niet wilde.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik breide een eind raak, kreeg bij de mouwen wat hulp van de eigenaresse van mijn favoriete wolwinkeltje (zo lief, ik durfde het haar eigenlijk niet te vragen, omdat ik breide met een restantje wol uit een andere winkel), naaide de boel aan elkaar en haakte er gezellig nog een randje omheen.
Eigenlijk was ik nog best verrast door het uiteindelijke resultaat. Helemaal niet gek voor een eerste vest, zonder een echt patroon. Ik hing 'm netjes uit om er foto's van te maken en om 'm aan jongste te laten zien als ze uit school kwam.
Ik besloot om eerst maar eens te gaan voor een kleinere variant voor één van de meiden. Nu zaten die allebei niet te springen om een door moeders gebreid vest, dus daar zat ik dan met mijn goede ideeën.
En toch wilde ik er één breien. Gewoon rechttoe, rechtaan. En omdat jongste vaak iets meegaander is op het gebied van kleding dan oudste (nog wel tenminste) en het me een aantal toeren scheelde, werd het toch een vest voor haar. Omdat ik wist dat zij er ook niet dolenthousiast over was, drukte ik haar op het hart dat zij het vest niet hoefde te dragen als zij dat niet wilde.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik breide een eind raak, kreeg bij de mouwen wat hulp van de eigenaresse van mijn favoriete wolwinkeltje (zo lief, ik durfde het haar eigenlijk niet te vragen, omdat ik breide met een restantje wol uit een andere winkel), naaide de boel aan elkaar en haakte er gezellig nog een randje omheen.
Eigenlijk was ik nog best verrast door het uiteindelijke resultaat. Helemaal niet gek voor een eerste vest, zonder een echt patroon. Ik hing 'm netjes uit om er foto's van te maken en om 'm aan jongste te laten zien als ze uit school kwam.
Uit school gekomen riep ik jongste om haar het vest te laten zien. En wat denk je, het vest hing niet meer op de hanger. Ik draaide me om naar onze jongste en zag haar met een brede glimlach staan. In haar nieuwe, roze vest. "Lekker zacht, mam!"
Wat leuk voor je dat jongste er zo blij mee is, volgens mij smaakt het voor jou naar meer ;)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Anita
Ik ben idd al weer begonnen met iets nieuws. :-)
VerwijderenWat leuk dat het vest zo in de smaakt viel. Dat vraagt om meer.
BeantwoordenVerwijderenOh, wat een mooi happy end! Heel goed gelukt hoor! Chapeau dat je geduld had om dit te breien, want zelfs zo'n klein vest is al heel wat werk.
BeantwoordenVerwijderenBy the way: XXL-formaat?? Nu niet overdrijven hé Daphne!
Groetjes, Sigrid
wauw mooi vestje, leuke kleur ook:D,en weer gebreid SUPER
BeantwoordenVerwijderenOh, die is mooi geworden!
BeantwoordenVerwijderenIk kan je vertellen.....ik zo het ook meteen aan getrokken hebben, het is echt heel erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd naar je volgende project.
Hahaha, wat heerlijk dat het vest zo goed in de smaak valt bij je dochter. Het ziet er ook heel leuk uit.
BeantwoordenVerwijderenDan heb je echt eer van je werk ... Met zo'n enthousiaste dochter. Leuk!
BeantwoordenVerwijderenMooi vest!
Ilse (by-ik.blogspot.nl)